دو روز پیش، رئیس سازمان میراث فرهنگی که در برنامه پایش حاضر شده بود، موضع متفاوتی درباره قلیان گرفت. نجفی گفت که به زودی قلیان ها را دوباره روی میز رستوران ها می آورد و ممنوعیت استعمال آن توسط بانوان را لغو می کند.

جمله طلایی نجفی در آن برنامه که گفته بود «حالا بنده با همسرم یا دخترم رفتیم قلیان بکشیم دو پک هم آنها بزنند چه مشکلی دارد؟» باعث شد تا نمایندگان مجلس واکنش نشان دهند و حتی یکی از آنها از دادستان کشور بخواهد تا علیه معاون رئیس جمهور اعلام جرم کند.

در جلسه امروز مجلس، 20 نفر از نماینده به رییس جمهور تذکر کتبی دادند تا معاون گردشگری را هشیار کند و او را از سخنان غیرعلمی در مورد کشیدن قلیان باز دارد. مجتبی رحماندوست، نماینده مردم تهران هم از دادستان کشور خواست به عنوان مدعی‌العموم تبلیغ غیرمستقیم دخانیات توسط رییس سازمان میراث فرهنگی در تلویزیون را به عنوان جرم، پیگیری کند و نماینده نوشهر با اشاره به ضرر و زیان قلیان و برابری یک پک از آن با 40 نخ سیگار اظهارات او را موجب تعجب دانست و از نجفی خواست در این باره شفاف‌سازی کند.

نجفی در حالی از آزادسازی قلیان و نظرسنجی تلویزیونی درباره آن صبحت می‌کند که قلیان در دولت‌های گذشته، همیشه جنجال به پا کرده است. یک طرف میدان این اختلاف، وزارت بهداشت و کمیسیون بهداشت و درمان مجلس است که معتقدند مصرف دخانیات در مکان های عمومی غیرقانونی است و باید با آن مقابله کرد و طرف دیگر ماجرا، صنف قهوه خانه داران و سازمان میراث فرهنگی که قلیان را به عنوان یک جاذبه گردشگری می شناسد.

بحث همیشگی دولت ها

اولین بار در سال 71 جمعیت مبارزه با استعمال دخانیات، ممنوعیت استعمال قلیان را به هیات وزیران، ریاست جمهوری و مجلس ارائه داد که از این سال تا سال 76 مصوبه مجموعه هیات دولت و مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت و براساس آن استعمال سیگار و مواد دخانی در اماکن عمومی ممنوع اعلام شد. با این حال، ورق چندبار برگشت و قلیان دوباره بر میزهای قهوه خانه ها جا خوش کرد.

در سال ۱۳۸۳ باز مصرف قلیان در اماکن عمومی کشور ممنوع شد. ولی این ممنوعیت ادامه نداشت و در سال ۱۳۸۴با اصلاح تبصره ماده۱ آیین نامه ممنوعیت استعمال و عرضه سیگار و سایر مواد دخانی در اماکن عمومی، قهوه خانه ها و رستوران های سنتی مجاز به عرضه سیگار و مواد دخانی شدند. اما به فاصله کمتر از یک سال، ورق باز هم برگشت و قلیان ها دوباره جمع شدند. از آن زمان تا سال 86 قهوه خانه داران چندان زیر ذره بین اداره سلامت وزارت بهداشت نبودند اما در دولت نهم، وقتی بحث ممنوعیت قلیان ها دوباره مطرح شد، مخالفت سازمان میراث فرهنگی و صنف قهوه خانه داران باعث شد تا سیاست های متعادل تری درباره قلیان اعمال شود.

نتیجه آن شد که پای قلیان به صورت محدود به قهوه خانه ها باز شد و استعمال آن فقط در اماکن دارای پروانه، به شرط استفاده نکردن از توتون های اسانس دار مجاز بود. در دولت دهم اما باز هم سیاست های وزارت بهداشت، به ممنوع کردن قلیان معطوف بود. تا جایی که وقتی جمع آوري قليان از قهوه خانه ها با راي هيات عمومي ديوان عدالت اداري تصویب شد، رئيس اتحاديه قهوه خانه هاي سنتي کشور از تعطیلی قریب الوقوع این صنف خبر داد. علایی گفته بود با تعطیلی قهوه خانه ها در سال 86 مشتری‌ها به زیرزمین‌ها رفته و مشکلات فراوان زیادی را بوجود آوردند. اتفاقی که نجفی هم معتقد است در صورت ممنوعیت استعمال قلیان در رستوران ها و قهوه‌خانه ها، آسیب‌های بیشتری اتفاق می‌افتد. او در برنامه پایش گفته بود: «ببینید چقدر امکان تحرک، تفریح و حتی نفس کشیدن برای مردم باقی گذاشته ایم؟ نمی گویم هر رستورانی، سرو شود. جلوی قلیان را بگیریم همراه با قلیان چیزهای دیگری هم وارد فضای خانه می شود.»

نجفی که معتقد است استعمال قلیان باید برای زنان هم آزاد باشد، گفته بود: «علما می گویند هر چیز که منع می کنید انسان حریص می شود، اگر این را ملاک تصمیم گیری بگذاریم شاید به این نتیجه برسیم بعضی تصمیمات قبلی اشتباه بوده است. اگر بناست، قلیان باشد برای زن و مرد نباید تفاوت باشد.»

باید دید در دولت یازدهم مجلس، وزارت بهداشت و سازمان میراث فرهنگی چطور موضوع قلیان را حل خواهند کرد. موضوع به ظاهر ساده‌ای که هر بار سر و صدای زیادی به پا می‌کند و تا روی کار آمدن دولت بعدی، مسکوت می‌ماند.