1- پيامبر صلى الله عليه وآله :
ما عَمِلَ ابْنُ آدَمَ شَيْئاً اَفْضَلَ مِنَ الصَّلاةِ وَ صَلاحِ ذاتِ الْبَيْنِ وَ خُلْقٍ حَسَنٍ ؛(1)
انسان هيچ كارى بهتر از نماز، اصلاح ميان مردم و خوش اخلاقى نكرده است.

2- پيامبر صلى الله عليه وآله :
اَلدُّعاءُ مِفْتاحُ الرَّحْمَةِ، وَ الْوُضوءُ مِفْتاحُ الصَّلاةِ، وَ الصَّلاةُ مِفْتاحُ الْجَنَّةِ؛(2)
دعا كليد رحمت، وضو كليد نماز و نماز كليد بهشت است.

3-پيامبر صلى الله عليه وآله :
لا تَزالُ اُمَّتى بِخَيرٍ ما تَحابّوا و اَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ اَقْرَوُا الضَّيْفَ، فَاِنْ لَمْ يَفْعَلُوا ابتُلُوا بِالسِّنينَ وَ الْجَدْبِ؛(3)
امتم همواره در خير و خوبى‏اند تا وقتى كه يكديگر را دوست بدارند، نماز برپا دارند، زكات بدهند و ميهمان را گرامى بدارند، پس اگر چنين نكنند به قحطى و خشكسالى گرفتار مى‏شوند.

4-پيامبر صلى الله عليه وآله :
اَحَبُّ الْاَعْمالِ اِلَى اللَّهِ الصَّلاةُ لِوَقْتِها، ثُمَّ بِرُّ الْوالِدَيْنِ، ثُمَّ الْجَهادُ فى سَبيلِ اللَّهِ؛(4)
دوست داشتنى‏ترين كارها نزد خداوند: نماز اول وقت، سپس نيكى به پدر و مادر و سپس جهاد در راه خداست.

5-پيامبر صلى الله عليه وآله :
اِسْتَوُوا تَسْتَوِ قُلوبُكُمْ وَ تَماسّوا تَراحَموا؛(5)
[در نماز جماعت‏] صف‏ها را هماهنگ و منظم نماييد تا دل‏هايتان هماهنگ شود و به يكديگر (شانه به شانه) متصل گرديد تا با هم مهربان شويد.

6-پيامبر صلى الله عليه وآله :
صَلاةُ الْجَماعَةِ اَفْضَلُ مِنْ صَلاةِ الْفَرْدِ بِخَمْسٍ وَ عِشْريْنَ دَرَجَةً؛(6)
فضيلت نماز جماعت بيست و پنج برابر نماز فُرادا است.

7-پيامبر صلى الله عليه وآله :
اَوَّلُ الْوَقْتِ رِضْوانُ اللَّهِ وَ وَسَطُ الْوَقْتِ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ آخِرُ الْوَقْتِ عَفْوُ اللَّهِ؛(7)
[نماز] اول وقت مايه خشنودى خداوند، ميان وقت دربردارنده رحمت خداوند و پايان وقت، موجب عفو خداوند است.

8-پيامبر صلى الله عليه وآله :
الرَّكْعَتانِ فى جَوْفِ اللَّيْلِ اَحَبُّ اِلَى اللَّهِ مِنَ الدُّنْيا وَ ما فيها؛(8)
دو ركعت نماز در دل شب، نزد خدا از دنيا و آنچه در آن است، محبوب‏تر است.

9-پيامبر صلى الله عليه وآله :
اَلصّلَواتُ الْخَمْسُ وَ الْجُمُعَةُ اِلَى الجُمُعَةِ كَفّاراتٌ لِما بَيْنَهُنَّ ما لَمْ تَغْشَ الكَبائِرُ؛(9)
نمازهاى پنجگانه و نماز جمعه تا نماز جمعه بعد، كفاره گناهان ميان آنهاست، تا وقتى كه گناهان كبيره‏اى در ميان نيايد.

10-پيامبر صلى الله عليه وآله :
اَيُّهَا النَّاسُ، اِنَّ الْمُصَلّى اِذا صَلّى‏ فَاِنَّهُ يُناجى رَبَّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى‏، فَلْيَعْلَمْ بِما يُناجيهِ؛(10)
اى مردم! نمازگزار هنگام نماز با پروردگار بلند مرتبه‏اش مناجات مى‏كند، پس بايد بداند چه مى‏گويد.

11-پيامبر صلى الله عليه وآله :
رَكْعَتَيْنِ بِسِواكٍ اَحَبُّ اِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ سَبْعينَ رَكْعَةً بِغَيْرِ سِواكٍ؛(11)
دو ركعت نماز با مسواك، نزد خداوند عزوجل محبوب‏تر از هفتاد ركعت نماز بدون مسواك است.

12-امام على عليه السلام :
اَلصّلاةُ حِصْنُ الرَّحْمنِ وَ مَدْحَرَةُ الشَّيطانِ؛(12)
نماز، دژ محكم خداوند مهربان و وسيله راندن شيطان است.

13-امام على عليه السلام :
لَوْ يَعْلَمُ الْمُصَلّى ما يَغْشاهُ مِنَ الرَّحْمَةِ لَما رَفَعَ رَأسَهُ مِنَ السُّجودِ؛(13)
اگر نماز گزار مى‏دانست تا چه حد مشمول رحمت الهى است، هرگز سر خود را از سجده بر نمى‏داشت.
 

14-امام على عليه السلام :
اُنْظُرْ فيما تُصَلّى وَ عَلى‏ ما تُصَلّى، اِنْ لَمْ يَكُنْ مِنْ وَجْهِهِ وَ حِلِّهِ فَلا قَبولَ؛(14)
بنگريد در چه [لباسى‏] و بر چه [چيزى‏] نماز مى‏گزارى، كه اگر از راه صحيح و حلالش نباشد، قبول نخواهد شد

15-امام باقر عليه السلام :
ذِكْرُ اللَّهِ لِاَهْلِ الصَّلاةِ اَكْبَرُ مِنْ ذِكْرِهِمْ ايّاهُ؛ اَلا تَرى‏ اَنَّهُ يَقولُ: اُذْكُرونى اَذْكُرْكُمْ؟؛(15)
ياد خدا از نمازگزاران، بالاتر از ياد آنان از خداوند است، مگر نمى‏بينى كه خداوند مى‏فرمايد: «مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم»؟

16-امام صادق عليه السلام :
صَلاةُ مُتَطَيِّبٍ اَفْضَلُ مِنْ سَبعينَ صَلاةً بِغَيْرِ طيبٍ؛(16)
يك نماز با بوى خوش (عطر) بهتر از هفتاد نماز بدون بوى خوش است.

17-امام صادق عليه السلام :
صَلاةُ اللَّيْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ تُطَيِّبُ الرِّيحَ وَ تَدُرُّ الرِّزْقَ وَ تَقْضِى الدَّيْنَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ؛(17)
نماز شب، انسان را خوش سيما، خوش اخلاق و خوشبو مى‏كند و روزى را زياد، بدهى را پرداخت مى‏نمايد، غم و اندوه را از بين مى‏برد و چشم را نورانى مى‏كند

18-امام صادق عليه السلام :
مَنْ قَبِلَ اللَّهُ مِنْهُ صَلاةً واحِدَةً لَمْ يُعَذِّبْهُ وَ مَنْ قَبِلَ مِنْهُ حَسَنَةً لَمْ يُعَذِّبْهُ؛(18)
خداوند از هر كس يك نماز و يا يك كار نيك قبول كند، عذابش نمى‏نمايد.

19-امام صادق عليه السلام :
اَحَبُّ الْعِبادِ اِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ رَجُلٌ صَدوقٌ فى حَديثِهِ مُحافِظٌ عَلى‏ صَلاتِهِ؛(19)
محبوب‏ترين بنده نزد خداى عزوجل كسى است كه راستگو و مراقب نمازش باشد.

20-امام رضا عليه السلام :
اِنَّما جُعِلَتِ الْخُطْبَةُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ لاَِنَّ الْجُمُعَةَ مَشْهَدٌ عامٌّ فَاَرادَ اَنْ يَكونَ لِلْاَميرِ سَبَبٌ اِلى‏ مَوْعِظَتِهِمْ وَ تَرْغيبِهِمْ فِى الطّاعَةِ وَ تَرْهيبِهِمْ مِنَ الْمَعْصيَةِ وَ تَوْقيفِهِمْ عَلى‏ ما اَرادَ مِنْ مَصْلَحَةِ دينِهِمْ وَ دُنْياهُمْ وَ يُخْبِرَهُمْ بِما وَرَدَ عَلَيْهِمْ مِنَ الْآفاقِ وَ مِنَ الْاَهوالِ الَّتى لَهُمْ فيها الْمَضَرَّةُ وَ الْمَنْفَعَةُ؛(20)
امام رضا عليه السلام :
فلسفه خطبه نماز جمعه اين است كه: چون جمعه، روز حضور عامه مردم است، حاكم وسيله‏اى براى پند و اندرز آنان داشته باشد و مردم را به طاعت تشويق كند و از معصيت بر حذر دارد و از تصميم خود درباره مصالح دين و دنيايشان آگاه سازد و از آنچه از گوشه و كنار مى‏رسد و حوادثى كه در آنها براى مردم سود و زيانى هست خبردار كند.


21-امام صادق عليه السلام :
اِذا قامَ الْعَبْدُ فِى الصَّلاةِ مَخَفَّفَ صَلاتَهُ قالَ اللَّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى‏ لِمَلائِكَتِهِ: اَما تَرَوْنَ اِلى‏ عَبْدى كَانَّهُ يَرى‏ اَنَّ قَضاءَ حَوائِجِهِ بِيَدِ غَيْرى! اَما يَعْلَمُ اَنَّ قَضاءَ حَوائِجِهِ بِيَدى؟(21)
امام صادق عليه السلام :
هرگاه بنده‏اى به نماز بايستد و آن را سبك به جا آورد، خداوند به فرشتگانش مى‏گويد: به بنده‏ام نمى‏نگريد؟ گويا برآوردن حاجت‏هايش را به دست كسى جز من مى‏داند؟ آيا او نمى‏داند تأمين نيازهايش به دست من است؟

 22- امام على عليه السلام :
رَكْعَتانِ مِنْ عالِمٍ خَيْرٌ مِنْ سَبْعينَ رَكْعَةً مِنْ جَاهِلٍ؛(22)
دو ركعت نماز دانشمند بهتر از هفتاد ركعت نماز نادان است.

23-پيامبر صلى الله عليه وآله :
لَيْسَ يَنْبَغى اَنْ يَكونَ فِى الْبَيْتِ شَىْ‏ءٌ يَشْغَلُ المُصَلِّىَ؛(23)
شايسته نيست در اطاق چيزى باشد، كه نمازگزار را مشغول سازد.

24-امام رضا عليه السلام :
اِنَّما جُعِلَتِ الْجَماعَةُ لِئَلّا يَكونَ الاِْخْلاصُ وَ التَّوْحيدُ وَ الْاِسْلامُ وَ الْعِبادَةُ لِلَّه اِلّا ظاهِراً مَكْشوفاً مَشْهوراً؛(24)
علت تشريع نماز جماعت آن است كه اخلاص، يكتاپرستى، تسليم حق بودن و بندگى براى خداوند، آشكار و بى‏پرده و نمايان باشد.
 

25-امام على عليه السلام :
لا يَقُومَنَّ اَحَدُكُمْ فِى الصَّلاةِ مُتَكاسِلاً وَ لا ناعِساً وَ لا يُفَكِّرَنَّ فى نَفْسِهِ فَاِنَّهُ بَينَ يَدَىْ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ اِنَّما لِلْعَبْدِ مِنْ صَلاتِهِ ما اَقْبَلَ عَلَيْهِ مِنْها بِقَلْبِهِ؛(25)
هيچ كس از شما كسل و خواب‏آلود به نماز نايستد و به خود نينديشد؛ زيرا كه نمازگزار در پيشگاه پروردگار خويش است. و براى بنده از نمازش تنها آنچه با دلش به آن توجه داشته، مى‏ماند.

26-امام صادق عليه السلام :
اِذا قُمْتَ فِى الصَّلاةِ فَاعْلَمْ اَنَّكَ بَيْنَ يَدَىِ اللَّهِ، فَاِنْ كُنْتَ لا تَراهُ فَاعْلَم اَنَّهُ يَراكَ فَأَقْبِلْ قِبَلَ صَلاتِكَ ... ؛(26)
هنگامى كه به نماز ايستادى بدان كه در پيشگاه خداوند هستى و اگر او را نمى‏بينى، او تو را مى‏بيند. پس به نمازت توجه كن... .

27-امام صادق عليه السلام :
مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَعْلَمَ اَقُبِلَتْ صَلاتُهُ اَمْ لَمْ تُقْبَلْ، فَلْيَنْظُرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلاتُهُ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ؟ فَبِقَدْرِ ما مَنَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنْهُ؛(27)
كسى كه دوست دارد بداند نمازش قبول شده يا نه؟ بايد ببيند آيا نمازش او را از زشتى‏ها و ناپاكى‏ها دور كرده است يا خير؟ به همان اندازه كه دور كرده، قبول شده است.

28-پيامبر صلى الله عليه وآله :
لَو كانَ عَلى‏ بابِ دارِ اَحَدِكُمْ نَهْرٌ فَاغْتَسَلَ فى كُلِّ يَوْمٍ مِنْهُ خَمْسَ مَرّاتٍ أكانَ يَبْقى‏ فى جَسَدِهِ مِنَ الدَّرَنِ شَىْ‏ءٌ؟ قُلنا: لا. قالَ: فَاِنَّ مَثَلَ الصَّلاةِ كَمَثَلِ النَّهْرِ الْجارى، كُلَّما صُلِّىَ صَلاةٌ كَفَّرَتْ ما بَينَهُما مِنَ الذُّنوبِ؛(28)
پيامبر صلى الله عليه وآله :
اگر بر درِ خانه يكى از شما جويى بود و هر روز پنج بار خود را در آن مى‏شست، آيا در بدن وى چركى باقى مى‏ماند؟ گفتيم: نه. فرمودند: پس براستى نماز، مانند همان جوى روان است كه هرگاه به جا آورده شود، گناهان ميان دو نماز را پاك مى‏كند.

29-پيامبر صلى الله عليه وآله :
رَكْعَتانِ مِنْ رَجُلٍ وَرِعٍ اَفْضَلُ مِنْ اَلْفِ رَكْعَةٍ مِنْ مُخَلِّطٍ؛(29)
دو ركعت نماز انسان با تقوا، بهتر از هزار ركعت نماز لاابالى است.

30-امام صادق عليه السلام :
يُعْرَفُ مَنْ يَصِفُ الحَقَّ بِثَلاثِ خِصالٍ: يُنْظَرُ اِلى‏ اَصْحابِهِ مَنْ هُمْ؟ وَ اِلى‏ صَلاتِهِ كَيْفَ هىَ؟ وَ فى اَىِّ وَقْتٍ يُصَلّيها؛(30)
كسى كه از حق دَم مى‏زند با سه ويژگى شناخته مى‏شود: دوستانش ديده شوند كه چه كسانى هستند؟ نمازش چگونه است؟ و در چه وقت آن را مى‏خواند؟

31-پيامبر صلى الله عليه وآله :
مَنِ اغْتابَ مُسْلِماً اَو مُسْلِمَةً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ تَعالى‏ صَلاتَهُ وَ لا صيامَهُ اَرْبَعينَ يَوْماً وَ لَيْلَةً اِلّا اَنْ يَغْفِرَ لَهُ صاحِبُهُ؛(31)
خداوند متعال تا چهل شبانه روز نماز و روزه غيبت كننده مرد و زن مسلمان را نمى‏پذيرد، مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.

32-امام على عليه السلام :
لَيْسَ عَمَلٌ اَحَبَّ اِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الصَّلاةِ، فَلا يَشْغَلَنَّكُمْ عَنْ اَوقاتِها شَىْ‏ءٌ مِنْ اُمورِ الدُّنيا؛(32)
هيچ عملى نزد خداوند، محبوب‏تر از نماز نيست، پس هيچ كار دنيايى شما را در وقت نماز به خود مشغول ندارد.

33-پيامبر صلى الله عليه وآله :
مَا اتَّخَذَ اللَّهُ اِبْراهيمَ خَليلاً اِلّا لِاِطْعامِهِ الطَّعامَ وَ صَلاتِهِ بِاللَّيْلِ وَ النَّاسُ نيامٌ؛(33)
خداوند متعال، حضرت ابراهيم را جز به خاطر غذا دادن (به مردم) و نماز شب خواندنش هنگامى كه مردم در خواب بودند، خليل و دوست خود انتخاب نكرد.

34-پيامبر صلى الله عليه وآله :
مَنْ تَرَكَ الصَّلاةَ مُتَعَمِّداً فَقَدْ كَفَرَ جِهاراً؛(34)
هر كس نماز را عمداً ترك كند، آشكارا كفر ورزيده است.

35-پيامبر صلى الله عليه وآله :
اِذا قامَ الْعَبْدُ اِلى‏ صَلاتِهِ وَ كانَ هَواهُ وَقَلْبُهُ اِلَى اللَّهِ انْصَرَفَ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ؛(35)
هرگاه بنده به نماز بايستد و گرايش و دلش به سوى خدا باشد، از نماز فارغ مى‏شود همانند روزى كه از مادر زاده شد.

36-پيامبر صلى الله عليه وآله :
اَلصَّلاةُ تُسَوِّدُ وَجْهَ الشَّيْطانِ؛(36)
نماز چهره شيطان را سياه مى‏كند.

37-پيامبر صلى الله عليه وآله :
لا يَزالُ الْعَبْدُ فى صَلاةٍ مَا انْتَظَرَ الصَّلاةَ؛(37)
انسان تا وقتى كه منتظر نماز است، در حال نماز است.

38-امام صادق عليه السلام :
ما عالَجَ النّاسُ شَيْئاً اَشَدَّ مِنَ التَّعْقيبِ؛(38)
مردم به چيزى بهتر از تعقيبات نماز (ذكر و دعا) نپرداخته‏اند.

39-امام صادق عليه السلام :
تَسْبيحُ فاطِمَةَعليها السلام فى كُلِّ يَوْمٍ فى دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ اَحَبُّ اِلَىَّ مِنْ صَلاةِ اَلْفِ رَكْعَةٍ فى كُلِّ يَوْمٍ؛(39)
تسبيحات فاطمه زهراعليها السلام در هر روز پس از هر نماز، نزد من محبوب‏تر از هزار ركعت نماز در هر روز است.

40-امام صادق عليه السلام :
سَجْدَةُ الشُّكْرِ واجِبَةٌ عَلى‏ كُلِّ مُسْلِمٍ تُتِمُّ بِها صَلاتَكَ وَ تُرْضى بِها رَبَّكَ وَ تُعْجِبُ الْمَلائِكَةَ مِنْكَ ... ؛(40)
سجده شكر بر هر مسلمانى واجب است، با آن نمازت را كامل مى‏كنى، پروردگارت را خشنود مى‏سازى و فرشتگان را از خود به شگفتى مى‏آورى... .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: